Elfstedentocht !

Vorige week stuurde Jan een mail: ik heb maandag, woensdag en vrijdag vrijgenomen om te schaatsen, ga je mee? Maandag kon ik niet, woensdag leek mij een uitstekende dag om te oefenen voor de tocht van vrijdag: de elfstedentocht? Uiteindelijk werd de officiele tocht woensdagavond afgelast, maar vrijdag waren er ideale omstandigheden om te rijden in kleine groepen: koud, zonnig en een zwakke oostenwind.

En zo vertrokken Kees-Jan, Jan en ik na een comfortabele nacht in huize Hofma om 7.30 uur, bij het eerste daglicht, vanaf de Zwette richting Sneek, samen met nog enkele honderden schaatsers. Snel daarna kwamen we door IJlst en vervolgens het Slotermeer. Slecht ijs op sommige plekken, maar in het algemeen goed te doen. Van Sloten naar Balk en over de Luts. Hier is duidelijk waarom de tocht niet doorging. Slecht ijs en af en toe wakken, doorgangen van soms 1 meter breed. Geen mogelijkheid om hier 16.000 mensen langs te laten gaan.

Over de Fluessen langs Galamadammen zien we een droombeeld. Een besneeuwd meer, zon, goed ijs, ontelbare schaatsers, de wind in de rug. Vanzelf bereiken we Stavoren en vervolgens Hindeloopen. Schilderachtige dorpjes in Anton Pieck stijl, besneeuwde daken.

Hindeloopen

Na vijf en half uur bereiken we Bolsward, we zijn op de helft! En dan, in Witmarsum, paniek! Ik rijd in een scheur en val. Mijn schaats is kapot, een boutje is weg uit het klapmechanisme. Echter, dit had me op geen betere plek kunnen overkomen. Tegenover me stond een monteur net een foto te maken, en zijn vier collega’s riepen gelijk welke inbussleutel ik nodig had en of een M5 bout zou passen. Ze rennen naar het magazijn, pakken mijn been vast en zetten de schaats weer recht, ik kan verder ! In Harlingen moet stevig geklund worden over de sluis. We worden er echter ook beloond met boerenkool. Een enthousiaste meid uit Bartlehiem deelt dit uit voor elfstedenschaatsers, gewoon omdat het leuk is.

Ook op het stuk naar Franeker moeten de schaatsbeschermers vaak onder, mijn voeten kunnen dit niet waarderen. In Franeker nemen we om 15.30u, na 130 km, voor het eerst rust met een kop snert. Er ligt nog een lang stuk voor ons naar Dokkum, en dat gaan we niet voor het donker halen. Bovendien is het noordelijk deel buitengewoon leeg dus geen mogelijkheid om eten of drinken aan te vullen. Een enkele keer checken we de route op de GPS, bij twijfel over een afslag. Opvallend is dat ondanks de leegte op dit traject, er volop geschaatst wordt door families en kinderen, schaatsen is hier als wandelen of fietsen. In Bartlehiem krijg ik nog een beetje thee aangereikt, en gaat de hoofdlamp op. De kilometers over de Dokkumer Ee zijn, ondanks het goede ijs, loodzwaar. Kapot komen we om 19 uur aan in Dokkum. Schaatsen ging nog wel, maar klunen doet verschrikkelijk pijn aan mijn voeten. 175 km afgelegd en nog 25 km te gaan. We besluiten een hapje te gaan eten. Na een soepje en cola stap ik met bivakmuts, skibril en hoofdlamp weer naar buiten. Gaat u nog schaatsen, wordt me gevraagd. Ja, we moeten nog door naar Leeuwarden, antwoord ik. U rijdt de hele tocht, constateren ze met verbazing. De Friezen hebben toch veel ontzag voor elfstedenrijders.

vlnr: Jan, Sander, Kees-Jan

We duiken de kou en het donker weer in. De rust en maaltijd hebben me goed gedaan. Ik voel me herboren en we vliegen met een lichte wind in de rug over de Dokkumer Ee. Dansende lichtjes komen ons tegemoet, af en toe zien we schaatsers die nog naar Dokkum gaan. Bij Bartlehiem gaan we links naar Oudkerk. Wanneer we langs een kroeg rijden wordt er hartelijk gezwaaid. Nog een klein stukje, daar is de Bonkevaart. Tientallen mensen onthalen hun familieleden bij het spandoek op de finishlijn. Maar voor ons, volstrekte onbekenden, wordt even hard gejuicht. Hand in hand gaan we om 21.30 over de streep. Met de taxi halen we de auto van het startpunt en dan terug naar Sjoerd en Chantal. Ze hebben Berenburg en snert voor ons klaar staan en bij een goed glas wijn vertellen we het verhaal van onze tocht. Een dag om van te dromen, en we hebben het volbracht. Een prachtig avontuur.